Ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά από τις ρίζες μας. Μια γνωριμία με την γη των προπατώρων μας, εδώ και εκεί στην Μ. Ασία.
Συμπορευτείτε μαζί μας σ' αυτή την περιπλάνηση και, ποιος ξέρει, μπορεί να ανακαλύψετε και εσείς την άλλη σας πλευρά.....

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Το πλοίο της Σωτηρίας


«…Όσοι Γεροντιανοί έτυχε να βρεθούνε όξω από το χωριό, όπως ο Μιχάλης Καίπας, ο Αλέξανδρος Καίπας, ο Σταμάτης ο Δρόσος, κάνανε ενέργειες κι έστειλε η ελληνική Κυβέρνηση τρία καράβια να πάρει τα γυναικόπαιδα από τον Γέροντα….» (προσωπική μαρτυρία της Αφροδίτης Γιαννάκη καταγεγραμμένη από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών.)

Είναι γνωστή η ιστορία πλέον με τον εγκλωβισμό των Γεροντιανών, στο μικρό νησάκι της "Παναγίας", απέναντι από την παραλία των "Καρακουγίων". Χωρίς τις ενέργειες του ιατρού Καίπα, του αδελφού του και του Δρόσου Σ., πιθανά πολλοί από εμάς δεν θα είχαμε γεννηθεί.
Υπάρχει επιβεβαίωση της μαρτυρίας, για τα συμβάντα στο νησάκι της Παναγίας και από τον Ν. Σπανό, όπως επίσης και ένα παράπονο για τους ήρωες αυτής της διάσωσης, το οποίο παραθέτουμε επακριβώς με τα λόγια του μάρτυρα:
«…τέτοια αδιαφορία από τον κόσμο τον παλιό, φοβερή κατάσταση, να τον αγνοήσουν τον Καίπα τελείως…και ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν Βασιλικός και δεν του είχαν δώσει την δέουσα προσοχή, αυτήν που του έπρεπε. Ενώ αυτός βοήθησε όλους αυτούς, θα τους σκοτώνανε όλους, δεν θα έμενε κανείς, τίποτα…». Τα συμπεράσματα δικά σας.....
Όταν τα πλοία πλησίασαν και έτρεψαν σε άτακτη φυγή τα μικρά τούρκικα καΐκια, μια ανάσα ζωής αναπτέρωσε τις ελπίδες των πολιορκουμένων. Η σωτηρία είχε φανεί, τα ονόματα των πλοίων ποτέ δεν θα ξεχνιόταν, πως άλωστε να λησμονήσει κανείς τους σωτήρες του. Οι μαρτυρίες λένε για το αντιτορπιλικό "Αετός", το επιβατικό "Κωνσταντινούπολης" ενώ το όνομα του τρίτου πλοίου που αναφέρει η Α. Γιαννάκη, είναι άγνωστο και η ύπαρξή του αμφισβητείται. Στοιχεία μπορέσαμε να εντοπίσουμε μόνο για το πολεμικό πλοίο "Αετός" τα οποία παραθέτουμε αμέσως παρακάτω :


[.......Το ΑΕΤΟΣ και τα ιδίου τύπου ΛΕΩΝ, ΠΑΝΘΗΡ και ΙΕΡΑΞ απετέλεσαν την Μοίρα των περίφημων "Θηρίων". Αγοράσθηκαν έτοιμα για παράδοση αντί 148.000 λιρών το καθένα από τα αγγλικά ναυπηγεία Camel Laird στο Λίβερπουλ, όταν ο βαλκανικός πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Τα πλοία αυτά είχαν αρχικά παραγγελθεί από την Αργεντινή. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1912 ύψωσαν την ελληνική σημαία, αν και είχαν ακόμη ξένα πληρώματα. Τα πλοία απέπλευσαν ανεξάρτητα, με προορισμό το Αλγέρι, όπου περίμενε το επίτακτο ΙΩΝΙΑ με τα ελληνικά πληρώματα. Το ΑΕΤΟΣ, όταν εισήλθε στη Μεσόγειο, έπαθε σοβαρή βλάβη και έμεινε ακυβέρνητο. Κατά σύμπτωση, πέρασε κοντά του ένα από τα άλλα αντιτορπιλικά και το ρυμούλκησε στο Αλγέρι. Πυρομαχικά αγοράσθηκαν τα απολύτως απαραίτητα για πολεμικές επιχειρήσεις (μόνο 3.000 τεμάχια). Τορπίλες δεν αποκτήθηκαν στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Για το λόγο αυτό, τα πλοία αρχικά ονομάσθηκαν "ανιχνευτικά" και όχι "αντιτορπιλικά". Κατά την παραλαβή, οι Έλληνες αντιμετώπισαν σοβαρές δυσκολίες, γιατί δεν είχαν τη σχετική εμπειρία και συνάμα όλα τα έντυπα και οι επιγραφές ήταν στην ισπανική γλώσσα. Παρ' όλα αυτά, πέτυχαν να κινήσουν τα πλοία και να αποπλεύσουν σε 24 ώρες. Στην περιοχή των επιχειρήσεων εστάλησαν αφού έμειναν λίγες μόνο ημέρες στο Ναύσταθμο. Ο ΑΕΤΟΣ μόνο ρυμουλκήθηκε και χρειάσθηκε επισκευή 5 εβδομάδων. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους (κυβερνήτης Ανπχος Α. Δουρούτης) και στη συνέχεια στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήρθε η κατάσχεσή του από τους Γάλλους που είχε επιβληθεί το 1916 και διήρκεσε μέχρις ότου η Ελλάδα βγήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Entente. Έλαβε επίσης μέρος στις επιχειρήσεις του Εύξεινου Πόντου μεταξύ 1919-1920, στην Μικρασιατική Εκστρατεία και τέλος στις επιχειρήσεις της περιόδου 1940-45, όπου πρόσφερε πολλές υπηρεσίες, ανάλογες με την ηλικία και τον εξοπλισμό του, η δε δράση του το έφερε μέχρι τον Ινδικό ωκεανό. Μεταξύ Δεκεμβρίου 1941 και Φεβρουαρίου 1942, πραγματοποίησε μετασκευή του οπλισμού του στην Καλκούτα για την καλύτερη εκτέλεση των νέων του αποστολών. Παροπλίσθηκε το 1946.....] http://www.hellenicnavy.gr/images/oldShips/aetos1_old_hi.jpg

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Λίγα λόγια για τον Ναό


Δίδυμα (τα), χωρίον της Ιωνίας παρά την Μίλητον, ένθα ο ναός και το μαντείον του Διδυμαίου Απόλλωνος.

Τα Δίδυμα ήταν ιερός τόπος και έδρα μαντείου του Απόλλωνα, νοτίως της Μιλήτου στη Μικρά Ασία. Καταλήφθηκαν και κάηκαν από τους Πέρσες το 494 π.Χ. Είναι γνωστά από το ναό του Διδυμαίου Απόλλωνα, οι προετοιμασίες για την οικοδόμηση του οποίου ξεκίνησαν το 334 π.Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος απελευθέρωσε την περιοχή από τους Πέρσες. Ο ναός, που θα στέγαζε το περιφημότερο μαντείο της αρχαίας Ελληνικής Ανατολής, θα αντικαθιστούσε παλιότερο κτίσμα που είχε καταστραφεί από τους Πέρσες. Τα σχέδια του ναού, σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, εκπονήθηκαν από τον Μιλήσιο Δάφνι σε συνεργασία με τον Εφέσιο Παιώνιο, που, σύμφωνα πάλι με τον Βιτρούβιο, είχε συμβάλει στην αποπεράτωση του περιώνυμου ναού της Αρτέμιδας στην ιδιαίτερη πατρίδα του.


Ο ναός του Διδυμαίου Απόλλωνα άρχισε να χτίζεται περί το 313 π.Χ., όμως η κατασκευή του προχώρησε με πολύ αργούς ρυθμούς και 600 χρόνια αργότερα οι εργασίες σταμάτησαν οριστικά. Οι Δάφνις και Παιώνιος, ανταποκρινόμενοι στις λειτουργικές ανάγκες του μαντείου, δημιούργησαν έναν δίπτερο ναό τεραστίων διαστάσεων [διαστάσεις κρηπίδας 120x60 μέτρα] με υπαίθριο σηκό, που περιλάμβανε μια μεγαλόπρεπη περίτεχνη αυλή και ένα ναΐσκο, από όπου οι μάντεις ιερείς έδιναν τους χρησμούς. Στους τοίχους της κρηπίδας του ναού διασώζονται ακόμα τα σχέδια του ναού, κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι ο ναός παρέμεινε ημιτελής. Ο ναός, αν είχε αποπερατωθεί, θα ήταν ο μεγαλύτερος του ελληνικού κόσμου. Στα Δίδυμα γινόταν κάθε χρόνια μια γιορτή, τα Διδύμεια, που από τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. ήταν Πανελλήνια.